Kum Saati

...
Şairlik davasın' sürme ey gönül
Sözünü bırak çöme çorağa
Mühleti vardır her evvel sözün
Gün gelir anlatır kendini dünyaya

Püskürsün lav altında kalsın
Sönsün kar altında kalsın
Yanar dağın başında yüce bir ışık
Kalsın senin davan yarına kalsın

Sözünün tedavülü ömrüne denk düşen
Ustasız doğup çıraksız ölen
Yalnızca doğduğu yere gömülen
Çekilsin yanımızdan devrana kalsın

Devranın töresine teslim olmadan
Geçtiğin her köprüyü sırat sanmadan
Kendi serabında körleşip kaybolmadan
Gencömrün ardında imzan bıraksın