İrfan Söyleşileri

Modern zamanlarda insanlık, derin anlam krizlerinin yaşandığı kaotik bir süreçten geçmektedir. Son iki asırdır Batı merkezli bir yaklaşımla varlık, insan, tabiat, ahlak ve hukuk tasavvurları köklü değişikliklere uğramış, insanın metafizikle ilişkisi yeniden şekillendirilmeye çalışılmıştır. Bu dönemde özellikle yaratıcıyı ve aşkın olanı öteleyen parçacı, pozitivist ve materyalist bir anlayış öne çıkmıştır. Bu anlayış insana, evrene ve hayata bakışındaki bencillik, ilkesizlik, çarpıklık ve onun Allah ile ilişkisi bağlamında oluşturduğu marazi yaklaşım bireysel ve toplumsal buhranlara yol açmıştır ve açmaya devam etmektedir.
İlk insan Hz. Adem’den itibaren insanoğlu bitmek bilmeyen bir anlam, mutluluk ve sonsuzluk arayışında olmuştur. Ana yurdu cennetten gurbet diyarı yeryüzüne gönderilen insan, sılasındaki huzur ve mutluluğu dünya hayatında da bulmanın yollarını aramıştır. Bu arayışta kimileri dünyanın geçici nimetlerini esiri olmuş, insanlığını unutmuş, beyhude ömür sürmüş ve bedbahtlar kervanında yer almıştır. Kimileri ise yaratılış gayesi ve varlık amacına uygun şekilde hayatını anlamlı kılmış, hakiki mutluluğun, edebi kurtuluşun peşinden koşmuş ve bahtiyarlardan olmuştur.