İki Gözüm Despina

Minareden günde beş vakit yükselen ezana, kilise çanının eşlik etmesiydi benim çocukluğum... Ama sonra çocukluğumu orta yerinden ikiye bölen o kelime girdi hayatıma: Mübadele!

Anlamını bile bilmiyordum ilk duyduğumda. Öğrendiğimde ise Anadolu’ya göçmen kuşlar taşıyan bir vapurun içindeydim. Yüzlerce insan alt alta üst üste yığılmış, hayatta kalmaya çabalıyorduk. Doğduğumuz topraklarda bize yer yoktu artık, gideceğimiz yerdeyse bizleri nelerin beklediğini bilmiyorduk…

Ah Despina! Bir gülümsemesi bana adımı unutturan dünyalar güzeli. Şimdi şu yaşımda ilk aşkım diyebildiğim ama o zamanlar, hem kavga edip hem de görmeden duramadığım komşu kızı, kalbimin doğduğu ev...

Yasemin Özek İki Gözüm Despina’da, zor şartlar altında olsa bile bir arada yaşamanın öyküsünü küçük bir çocuğun gözünden ve onun duygularıyla anlatıyor.