ELEŞTİRİ VE HAKİKAT

Barthes'ın 1965'te kaleme aldığı Sur Racine (Racine Üzerine) edebiyat
eleştirisi alanında büyük tartışmalara neden olur. Bu kitabıyla Raymond

Picard gibi geleneksel kuramcıların hedefine yerleşir; gazeteler, kültür-
sanat-edebiyat ekleri Barthes'ı çarmıha geren yazılarla dolup taşar.

Barthes'ın bu tartışmaya cevaben 1966 yılında kaleme aldığı Eleştiri ve
Hakikat, klasik eleştirel yaklaşım olarak tarif edilen gerçeğe benzerlik
ve bu benzerliği sabitleyen nesnellik, beğeni, anlaşılırlık kriterlerinin
muhafazakârlığına temelden bir itirazdır. “simgesel bir eleştirinin
özgürlük ve sınırlarının tartışılması gerektiğini” savunan Barthes'ın
metni, birçokları tarafından Yeni Eleştiri'nin manifestosu olarak kabul
edilmektedir. Eleştiri ve Hakikat, edebiyat yapıtının metin odaklı
okumasını öneren ve eleştirinin de ancak bu perspektiften yaratıcı
bir üretkenlik ortaya koyabileceğini öne süren Barthes'ın en önemli
eserlerinden birisidir.