DÜNYA ÇAĞLARI

İCERİK TANITIM 

“Bizden bağımsız” Gercek ile tek “temas” ondan ayrılmamız ya da Heidegger’in “felaket” adını verdiği radikal yerinden oynamadır. Paradoks şudur

ki, bizi “kendi icinde” Gercek ile bağlayan şey, tam da ondan ayrı olduğumuzu deneyimlediğimiz boşluktur.

Schelling’in Dünya Cağları işte bu nedenle cok oÅNnemlidir: Bizzat mutlağın kendisindeki “yerinden oynama”nın nihai acıklamasını bize sunar.

Slavoj Zizek

Dünya Cağları (Weltalter) taslakları, Schelling’in “oÅNzgürlük felsefesi” olarak adlandırılan ve en vurucu metinlerini ürettiği doÅNneme aittir. Bu doÅNnemin

ilk doruğu olan 1809 tarihli İnsan OÅNzgürlüğünün OÅNzü UÅNzerine’yi ve eşinin oÅNlümünden sonra kaleme aldığı 1810 tarihli Clara’yı daha oÅNnce

yayımlamıştık. 1811 tarihli Dünya Cağları ile, “oÅNzgürlük felsefesi” doÅNneminin ikinci doruğuna tırmanıyoruz.

F.W.J. von Schelling: Alman İdealizminin Fichte ve Hegel’le birlikte en oÅNnemli filozoflarından biridir. Württemberg, Leonberg’de aydın bir Lutherci

papazın oğlu olarak dünyaya geldi. Cok kücük yaşlarda zeka^sıyla ayırt ediliyordu ve 15 yaşında Tübingen Teoloji Vakfı’na kabul edildi. Her ikisi de

kendisinden beş yaş büyük olan HoÅNlderlin ve Hegel’le orada tanıştı ve yakın arkadaş oldular. Erken doÅNneminde Fichte’nin düşüncelerinin izleri olsa

da kısa sürede kendine oÅNzgü bir düşünce yolu izlemiştir. OÅNzellikle doğa felsefesi üzerine calışmalarla oÅNzgünlüğünü kanıtlamıştır. 1797 yılında Bir

Doğa Felsefesi İcin Düşünceler, 1798 yılında Dünya-Ruhu UÅNzerine, 1799 yılındaysa Bir Doğa Felsefesi Sistemi UÅNzerine İlk Taslak ve Bir Doğa

Felsefesi Sisteminin Taslağına Giriş ya da Spekülatif Fizik Kavramı başlıklı calışmalarını yayımladı. 1800 yılında yayımladığı Transendental İdealizm

Sistemi en oÅNnemli eserlerinden biridir ve Fichte’nin Bilim OÅNğretisi’nin izlerini taşır. Bu eseri 1801 yılındaki Felsefi Sistemimin Sunuluşu izler. 1798

yılında akademik ve yazınsal yaşamın büyük cekim merkezi olan Jena UÅNniversitesi’nde bir kürsüye atandı ve burada 1802-1803 yılları arasında eski

yakın arkadaşı Hegel’le birlikte Eleştirel Felsefe Dergisi’ni yayımladı. Schlegel kardeşler ve Novalis gibi devrin büyük romantik düşünürleriyle yakın

ilişkiler kurdu. 1802 yılında Bruno ya da Şeylerin Tanrısal ve Doğal İlkesi UÅNzerine ve Akademik Calışmanın YoÅNntemi UÅNzerine Dersler başlıklı iki

calışma yayımladı. Jena’daki son doÅNneminde sanat felsefesi üzerine yoğunlaştı; bunu Würzburg’da din felsefesi izledi, 1804 yılında Felsefe ve Din’i

yayımladı. İnsan OÅNzgürlüğünün OÅNzü UÅNzerine başlıklı calışması Münih’te, 1809 yılında yayımlanırken, bu eserde insan oÅNzgürlüğü ile Mutlak arasındaki

ilişki konusunu ele aldı. Erlangen ve tekrar Münih’te dersler veren Schelling, Tinin Fenomenolojisi’nde (1807) kendisini eleştiren Hegel’in 1831’deki

oÅNlümüyle birlikte, onun etkisini dağıtmak icin Berlin’de felsefe profesoÅNrlüğüne atandı ama beklenen etkiyi yaratamadı. Derslerini dinleyenler arasında

Friedrich Engels, Bakunin, Kierkegaard ve Jakob Burckhardt da vardı. 1854’te İsvicre’de, Riga’da oÅNldü. OÅNlümünden sonra Vahiy Felsefesi ve Mitoloji

Felsefesi başlıklı eserleri yayımlanmıştır.