Bir Dokun Bin Dinle

Benim dönemimde, benim kuşağımdan insanların ünlenmesi için çok ilginç bişey, biraz da ayıp doğrusu, hapisaneye girmesi gerekliydi. Bu ressamlar için de, şairler için de böyleydi. Ressama düşmandır bu millet, yazara düşmandır ama müzisyenin farkında değildir. O çalarken, öttürürken, bana muhalif mi değil mi, farkına varmaz. Liman sergisinde adamları orağa, çekice benziyor diye takibata uğratmışlardı. Benim dönemimde böyleydi, hatta hapisaneye girmemiş olanı yazar saymazlardı. Bu tabii devletin sisteminin ayıbıydı...