Bendeniz

O'nun adı Deniz...

Hırçınlığına ortak olduğu bir başka denizin sahillerinde gelmiş dünyaya. Karası bol bir şehrin isi, dumanı sarmış her yanını. Kulaklarında maden göçüğü, soluğu kömür karası. O'nun adı Deniz... İliğine kadar biliyor yalnızlığı. Duvar gibi çaresizliği... Gidenleri, yitirilenleri... Ama sevmeyi de biliyor. Sevilmeyi...

Çünkü O'nun adı Deniz... Anneanneden miras kalan ismin ilk üç harfini kabulleniyor sadece. Asiye, asileşiyor... Özgürlük, kanat... Özgürlük, ufuk...

BenDenİz, yaşamla savaşı, savaşı barıştırmayı, hayatın sevgide karar kılan 'kabul makamı'nı anlatıyor.

Rengârenk bir gülümsemeyi, gökkuşağına nispet olsun diye tepemize dikiyor.

Ve Gökkuşağının sonundaki altını aramaya çağırıyor, hâlden anlayanı…