ALBAYIM BENİ NEZAHAT İLE EVLENDİR

Sende bu ad oldukça istersen sıfır numara kel, istersen at kuyruklu
olurum. İnce bıyıklı, tek dişi altın olurum. Meftun olurum, meczup
olurum. Uzaklara bakarım, çıtımı çıkarmam. Nasıl söyleyeceğimi
bilmem, susarım. Susmak üzerine konuşmak gerekse, beni çağırırlar,
oturur susarım. Dolmabahçe saat kulesiyle, Çırağan Sarayı ile
konuşurum.
Duvarlara yazılar yazarım gizli gizli: ‘Albayım beni Nezahat ile evlendir'.
Bahtının rüzgârına kapılmış giden bir adam, Kahraman'ın El Kitabı'nda
denenmiş ama foslamış olanı başarmaya takıyor kafayı. Kalbini dinliyor,
yönünü seçiyor ve yürüyor...
İlhami Algör, küçük ve meraklı adımlarla dolaşıyor edebiyat şehrinde.
Ateş böceklerini kozasından çıkarıyor, bir kadere bir romana. Albayım
Beni Nezahat ile Evlendir, hayat hakkında fikri olmayanlara yazılmış
kafası karışık bir hikâye. “Mesele nedir?”